بررسی تیپ شخصیّتی «پابرهنه» در داستانهای ماکسیم گورکی

مقالۀ پیش رو، به بررسی تحلیلی یکی از تیپ هایی پرداخته است که در داستان های ماکسیم گورکی بسیار به چشم می خورد و حتّی می توان گفت استفاده از این تیپّ قهرمان، از ویژگی های کار گورکی به شمار می رود. با بررسی برخی آثار داستانی و همچنین زندگی نامۀ نویسنده می توان دریافت که گورکی بیش از همه با این قشر از اجتماع آشنایی داشته، در میان آنها زندگی کرده، رنج هایشان را چشیده و برای اوّلین بار آنها را وارد ادبیّات نموده است. چنان که کسانی چون گوگول و چخوف «انسان های کوچک» را وارد ادبیّات کردند، گورکی هم راه ورود بی خانمان ها، کولی ها و پابرهنگان را به داستان و رمان گشود. او برای «پابرهنه»ها ویژگی های منحصربه فردی قائل است که در داستان و از زبان خود شخصیّت ها هم به آن اشاره می شود. پابرهنگانِ گورکی، قهرمانانی بالقوّه اند در سیمای آوارگان و خانه به دوشان. آزادگی، آزادی خواهی، اندیشه های ناب، داشتن روح سرکش و ناآرام و همچنین نگنجیدن در قالب های تعریف شدۀ زندگی را می توان از ویژگی های پابرهنگان گورکی دانست.